temperatury krytycznej
Encyklopedia PWN
właściwość niektórych ciał stałych zwanych nadprzewodnikami, polegająca m.in. na zaniku oporu elektrycznego po oziębieniu ich do temperatury T, niższej od temperatury krytycznej Tc.
Wszechświat, Kosmos,
układ wszystkich obiektów astronomicznych, materii rozproszonej i pól fizycznych wraz z czasoprzestrzenią, którą wypełniają.
gaz
jeden z 3 podstawowych stanów skupienia materii (oprócz cieczy i ciał stałych).
[gr.],
francuski fizyk i chemik.
fiz. substancja w fazie gazowej, w temperaturze niższej od temperatury krytycznej (stan krytyczny);
fiz. przemiana fazowa pierwszego rodzaju (przemiana fazowa) polegająca na przechodzeniu substancji ze stanu gazowego w ciekły (zwana często kondensacją);
